Πολύ καλησπέρα σας. Το ημερολόγιο γράφει 14 Ιουνίου, η ζέστη είναι αφόρητη και εμείς εδώ στο schoolbet.gr αποφασίσαμε να εγκαινιάσουμε μία καινούρια στήλη, κατά την οποία θα εκφράζουμε την άποψή μας για φλέγοντα ζητήματα τόσο των ελληνικών πραγμάτων, όσο και των ευρωπαϊκών.
Κάνω εγώ λοιπόν την αρχή κι επιλέγω να αναλύσω μαζί σας ένα θέμα που απασχόλησε ιδιαιτέρως τα Media μέχρι και μία εβδομάδα πριν. Τώρα που "έκατσε" η κατάσταση λοιπόν, ας τα δούμε όλα με μία ψύχραιμη ματιά. Τι έγινε με τον Maurizio Sarri, γιατί δεν τελείωσε θετικά η υπόθεση και τι μέλλει γενέσθαι; Στο τέλος του άρθρου θα διαβάσετε και μερικές γραμμές με την ταπεινή μου άποψη για τον Γιάννη Κωνσταντέλια.
Θα ερχόταν ποτέ στην Ελλάδα ένας προπονητής του διαμετρήματος του Σάρρι;
Η απάντηση μου στην ερώτηση είναι ναι, με πολλούς αστερίσκους όμως. Αν πριν τις 31/5, που το ενδιαφέρον του ΠΑΟ για τον Ιταλό έγινε γνωστό (και μάλιστα από Ιταλούς δημοσιογράφους) μου κάνατε την ίδια ερώτηση, μάλλον θα απαντούσα ένα μεγαλοπρεπέστατο όχι. Η πρόταση που έκαναν οι "πράσινοι", σύμφωνα με όσα μάθαμε και με τον κίνδυνο κάτι από όλα αυτά να μην είναι ακριβές, ήταν εξωπραγματική για τα ελληνικά δεδομένα. Πλην των πολλών χρημάτων που δίνονταν, τα οποία θα καθιστούσαν τον "Professor" τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή επί ελληνικού εδάφους υπήρχαν και πολλές άλλες παράμετροι που ήταν ικανές να υλοποιήσουν το deal. Αρκετά ταξίδια διαφόρων στελεχών της ΠΑΕ στη γειτονική χώρα, εν λευκώ παράδοση του αθλητικού επιπέδου στον προπονητή ο οποίος θα είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλες τις μεταγραφές, κάλυψη του budget ολόκληρου του staff του Σάρρι το οποίο δεν θα άλλαζε ούτε στο ελάχιστο, ακόμη και προσπάθεια επίλυσης των οικογενειακών προβλημάτων του Ιταλού προκειμένου να τον πείσουν προβλέπονταν στη συμφωνία. Οπότε ναι, με βάση αυτές τις πληροφορίες, αν και εφόσον αληθεύουν, προφανώς και θα μπορούσε ο ΠΑΟ να αποσπάσει θετική απάντηση.
Άλλωστε, μπορεί να μην έχουμε και το καλύτερο επίπεδο σαν πρωτάθλημα, αλλά δεν είμαστε δα και οι τελευταίοι όλων... Μην ξεχνάμε ότι ο Ιταλός προφανώς προτιμούσε την Ιταλία, προφανώς προτιμούσε μεγαλύτερα πρωταθλήματα αλλά ποιος δεν θα άρπαζε από τα μαλλιά την ευκαιρία να γίνεις ο αναμορφωτής μίας ομάδας με γνωστό όνομα στην Ευρώπη, με αρκετό κόσμο και με μακρόχρονη απουσία από την κορυφή του πρωταθλήματος. Άλλωστε το στυλ του Σάρρι παραπέμπει σε αναμορφωτή: το έκανε στη Νάπολι, το έκανε στη Λάτσιο ενώ στην Τσέλσι και στη Γιουβέντους, οδήγησε τις ομάδες και πάλι στους τίτλους ( Europa League με τους Άγγλους και πρωτάθλημα Ιταλίας με τη Γιούβε). Μπορεί λοιπόν όντως στο βιογραφικό του τεράστιο αυτού προπονητή το ελληνικό πρωτάθλημα να είναι σε χαμηλό επίπεδο, αλλά σίγουρα ήταν μία ευκαιρία ακόμα και για έναν προπονητή που πιθανόν να ανήκει στο top 10 προπονητών παγκοσμίως!
Ασχέτως λοιπόν με το αν συμφωνούμε με τις κινήσεις του Παναθηναϊκού, αν άργησε ή δεν άργησε, αν καλώς περίμενε ή κακώς και πάει λέγοντας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η προσπάθεια ήταν τιτάνια και σίγουρα άξιζε τον κόπο.
Ας το δούμε όμως και λίγο αλλιώς. Όσο μεγάλο και αν είναι το όνομα του παίκτη, ή του προπονητή ή του παράγοντα που έρχεται σε μία ομάδα τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία.
Τι θα έφερνε ο Σάρρι στον Παναθηναϊκό;
Η ερώτηση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τι θα έφερνε ο Σάρρι γενικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο και η απάντηση θα παρέμενε ολόιδια.
Ο Ιταλός όπως είπα και πριν, κατά τη δική μου γνώμη, ανήκει ακόμη και σήμερα στο Top 10 των προπονητών για πολλούς και διάφορους λόγους. Είναι legend στην Ιταλία, έχει συνδέσει το όνομα του με την αναγέννηση της Νάπολι, με την πρόσφατη εξαιρετική εικόνα της Λάτσιο αλλά και με το πρωτάθλημα της Γιουβέντους παρόλο που τότε ήταν κυρίαρχη. Φυσικά μην ξεχνάμε και το πέρασμα από Αγγλία, που έφερε την Τσέλσι στην πρώτη τριάδα (όντας για πολύ καιρό πρώτοι οι "μπλε" στο πρωτάθλημα), την έφερε στον τελικό του FA Cup και κατέκτησε μαζί της και το Europa League (με τεσσάρα κιόλας στον τελικό απέναντι στη μισητή αντίπαλο Άρσεναλ). Νομίζω είναι εύκολα κατανοητό για ποιον προπονητή μιλάμε...
Φανταστείτε τώρα αυτός ο άνθρωπος, σε μία σχετικά καλή ηλικία για προπονητές (είναι 64 στα 65) τις γνωριμίες που θα έφερνε μαζί του. Δε μιλάω τόσο για ατζέντηδες γιατί δεν γνωρίζω καλά το θέμα, αλλά μιλάω για ποδοσφαιριστές και ομάδες. Η αγορά της Ιταλίας θα ήταν... στα πόδια του Παναθηναϊκού, όπως και πολλές άλλες αγορές από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Προσπαθώντας να πείσεις έναν παίκτη να έρθει στην Ελλάδα, ειδικά αν δεν έχεις σίγουρα τα παιχνίδια στην Ευρώπη, είναι σίγουρα ένα μεγάλο χαρτί διαπραγμάτευσης στην άκρη του πάγκου σου να κάθεται ο Μαουρίτσιο Σάρρι. Επιπλέον, οι γνώσεις του και η φιλοσοφία του σαφώς θα άλλαζαν επίπεδο τον Παναθηναϊκό. Μην ξεχνάτε ότι υπάρχει συγκεκριμένος ορισμός στο ευρωπαϊκό στερέωμα για το ποδόσφαιρο που παίζει, το λεγόμενο και "Sarrismo" το οποίο φυσικά προέρχεται από όλο του το staff. Ακόμη, είναι ξεκάθαρο το winning mentality που θα συντρόφευε την παρουσία του και σίγουρα ο οργανισμός του ΠΑΟ θα το είχε καλοδεχούμενο.
Παίκτες, προπονητές, ιδέες, φιλοσοφία και τακτικό mastemind. Δεν βάζω μέσα την αίγλη και το πόσο μεγάλη απήχηση θα είχε η πρόσληψή του συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Λουτσέσκου, Αλμέιδα, Μεντιλίμπαρ και Σάρρι στο big 4 της Ελλάδας... Ε δεν το λες και κακό, έτσι δεν είναι;
Θα ήταν σίγουρη η επιτυχία του Ιταλού;
Η επιτυχία είναι αποτέλεσμα πολλών, πάρα πολλών συγκυριών και ως επί το πλείστον ακόμα και τυχαίων γεγονότων. Ερώτηση: ο Μεντιλίμπαρ είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, συμμάζεψε μία ομάδα που είχε αλλάξει δυο προπονητές και δεν φαινόταν να μπορεί να γυρίσει τη χρονιά προς το καλό και όχι μόνο αυτό, αλλά της έφερε κι έναν ευρωπαϊκό τίτλο, τον πρώτο στην Ελλάδα σε συλλογικό επίπεδο. Τι θα συνέβαινε αν ένα από τα 4 γκολ του Ολυμπιακού (στο 90λεπτο) απέναντι στη Μακάμπι απλά δεν έμπαινε; Θα ήταν τότε κακός προπονητής; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Τώρα που πέρασε τη Μακάμπι, το έκανε τυχαία; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Όπως εννοείται και τις υπόλοιπες προκρίσεις αυτές δεν τις πήρε τυχαία αλλά με ολόσωστη δουλειά και εξαιρετική διαχείριση υλικού. Παίζουν όμως και οι συγκυρίες ρόλο. Συγκυρίες που πολλές φορές είναι απρόβλεπτες.
Πώς συγκρίνεται αυτό με την υπόθεση Σάρρι; Απλό: αν υπέγραφε τελικά στον Παναθηναϊκό θα υπήρχε τεράστια ικανοποίηση από τους οπαδούς, "τρέλα" και ανυπομονησία να δουν αυτό που χτίζει ο Ιταλός. Πόσο σίγουροι είμαστε όμως ότι σε έναν μήνα ο Σάρρι θα είχε προλάβει να εμφυσήσει στην ομάδα τα "θέλω" του, να έχει πάρει τους παίκτες που θέλει και μάλιστα να τους ενώσει για να εμφανίσει μία ομάδα που θα περάσει 3 προκριματικούς για να βρεθεί στον μεγάλο όμιλο του Europa League; Εγώ πάντως δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτό θα συνέβαινε; Θα καιγόταν σαν όνομα αν δεν το κατάφερνε; Όχι, αλλά σίγουρα τα πράγματα δεν θα ξεκινούσαν καλά και 100% οι πρώτες γκρίνιες θα έκαναν την εμφάνιση τους στο στρατόπεδο των πρασίνων.
Στη συνέχεια της χρονιάς επίσης, απέναντι στον Ολυμπιακό της τεράστιας διάκρισης του Conference που προφανώς θα γίνει ακόμα καλύτερος, απέναντι στην ΑΕΚ που ουσιαστικά είναι μία "έτοιμη" ομάδα με ίδιο προπονητή για τρίτη χρονιά και σε έναν ΠΑΟΚ προπονητή με τον εξαιρετικό Λουτσέσκου που επίσης θα ενισχυθεί, πόσο δεδομένη είναι η επιτυχία; Προφανώς και ο Παναθηναϊκός θα ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο, αλλά δεν είναι και τόσο σίγουρο πως από την πρώτη σεζόν θα γινόντουσαν πράγματα και θαύματα. Άλλωστε το πλάνο που συζητούσαν οι δυο πλευρές είχε ορίζοντα τριετίας, χρονικό διάστημα που -προσωπικά- αμφιβάλλω ότι όντως θα δινόταν στον Ιταλό αν τα αποτελέσματα στο χορτάρι δεν ήταν τα αναμενόμενα.
Η επιτυχία λοιπόν, είναι σχετική. Ο Μεντιλίμπαρ είναι επιτυχημένος και κουβαλάει την ιστορικότατη διάκριση του ευρωπαϊκού, ο Αλμέιδα έχει παρουσιάσει εξαιρετικό ποδόσφαιρο και έχει 1/2 πρωταθλήματα και ο Λουτσέσκου έχει ιστορία με τον ΠΑΟΚ. Ο Σάρρι είναι σαφώς το μεγαλύτερο όνομα από τους 4, αλλά θα ήθελε χρόνο. Δεδομένων και των οικογενειακών υποθέσεων και προβλημάτων, ίσως αυτά να επηρέαζαν την πορεία του και η κατάσταση να πήγαινε διαφορετικά.
Ολοκληρώνοντας, παρόλα τα όσα έγραψα πιο πάνω η γνώμη μου είναι ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο Ιταλός θα ήταν ένας από τους καλύτερους που έχουν περάσει γενικά στην Ελλάδα. Είναι τέτοια η φιλοσοφία του, που θεωρώ πως αργά ή γρήγορα θα κατόρθωνε να αφήσει στο στίγμα του στη Super League. Όμως, προς το παρόν, όλα αυτά μένουν απλά σα σενάριο...
Για να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση θα πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι γνωρίζουμε όλη την αλήθεια, ότι έχουμε μάθει τα πάντα και πως είμαστε σε θέση να πούμε με ασφάλεια τα όσα θα λεχθούν παρακάτω.
Γιατί δεν έγινε το deal;
Η αλήθεια είναι πως το θέμα παρέμενε σε μία κλωστή για πολλές ημέρες οπότε οι πληροφορίες τις περισσότερες φορές ήταν συγκεχυμένες και πάντοτε προσεκτικές. Ωστόσο, όταν φτάσαμε κοντά στην τελική απάντηση είχαμε επιβεβαίωση τόσο από το στενό κύκλο του Σάρρι (και κυρίως του Ιταλού δημοσιογράφου Αλφρέντο Πεντουλά) αλλά και από τον ίδιο τον προπονητή. "Δυσκολεύομαι για πολλούς λόγους να πάρω την απόφαση να φύγω από την Ιταλία" είπε εν ολίγοις και συμπλήρωσε "με τη Σεβίλλη διακόψαμε γρήγορα γιατί είχαμε εντελώς διαφορετική οπτική σε πολλά θέματα, έχω άλλες προτάσεις από το εξωτερικό". Μιλάμε για έναν άνθρωπο λοιπόν που αρνήθηκε συνοπτικά και γρήγορα να αναλάβει το τιμόνι της Σεβίλλης. Το ξαναλέω για να το διαπιστώσουμε: αρνήθηκε κατηγορηματικά να γίνει ο προπονητής που θα αναγεννούσε τη Σεβίλλη, την πολυνίκη του θεσμού του Europa League που παρόλο που βιώνει δύσκολες χρονιές, παραμένει ένα από τα πιο δυνατά ονόματα στην Ισπανία. Τότε, γιατί μιλούσε με τον Παναθηναϊκό και σκεφτόταν το ελληνικό πρωτάθλημα;
Γιατί ο Παναθηναϊκός έχει επίσης πολύ κόσμο πίσω του, είναι γνωστό όνομα στην Ευρώπη και σαφώς είχε πάρει εγγυήσεις για το μπάτζετ και το όραμα της διοίκησης. Δεν ξέρω κατά πόσο το σκέφτηκε πράγματι τόσο εξονυχιστικά, αλλά φαίνεται να τον ενδιέφερε η πρόταση. Τα χρήματα που θα εξασφάλιζε ο ίδιος και οι συνεργάτες του ήταν δυσθεώρητα για Ελλάδα και σίγουρα δεν αποτελούσαν πρόβλημα αρά τι ήταν αυτό που τον έκανε διστακτικό σε βαθμό να αρνηθεί; Προφανώς, τα λίγο-πολύ γνωστά οικογενειακά προβλήματα. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί είναι θέματα υγείας και σίγουρα τα έχετε διαβάσει, αλλά είναι πραγματικά ένας σημαντικός παράγοντας για έναν άνθρωπο που πλησιάζει την 7η δεκαετία της ζωής του. Σημείωση: ο Σάρρι είναι προπονητής για περίπου 20 χρόνια, με εξαιρετική πορεία τα τελευταία 10 χρόνια. Ξέρετε πόσα από αυτά τα πέρασε εκτός Ιταλίας; Μόλις 1 χρόνο, αυτόν στην Τσέλσι που παρά το γεγονός πως η χρονιά ήταν επιτυχημένη, ο ίδιος παραιτήθηκε για να γυρίσει στην πατρίδα του (και πρόσφατα δήλωσε πως μάλλον έκανε λάθος). Ο Παναθηναϊκός σύμφωνα με το ρεπορτάζ έλυσε και αυτό το πρόβλημα, αλλά σίγουρα όχι στο 100%, δε γίνεται.
Οι λόγοι λοιπόν, όπως το βλέπω εγώ, ήταν οι επόμενοι (με σειρά σπουδαιότητας): Οικογενειακά θέματα, μακριά από την Ιταλία, επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος, χρήματα και μπάτζετ. Κακό timing ίσως για τον ΠΑΟ, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσε κιόλας να βρει τον κατάλληλο χρόνο για να τον πείσει. Ήταν ένας γάμος που... απλά δεν έγινε, σίγουρα κόστισε κατά κάποιον τρόπο επικοινωνιακά στην ομάδα και ίσως αποδειχθεί βαρίδι στον επόμενο προπονητή.
Και τώρα, τι γίνεται στον Παναθηναϊκό;
Προσωπική μου άποψη είναι πως, η αλήθεια, όπως γίνεται συνήθως, είναι κάπου στη μέση. Φυσικά δεν ήρθε ο Αλόνσο "για να απολυθεί λίγο μετά" όπως διάβασα, ούτε ο Ουρουγουανός είναι "επίπεδου Σάρρι" όπως επίσης διάβασα. Ο Αλόνσο έχει καλό βιογραφικό, αλλά μόνο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όπου έχει τίτλους (και παναμερικανικούς) με τις ομάδες που προπόνησε αλλά στην Ευρώπη έχει μόνο ένα πολύ γρήγορο πέρασμα από τη Σεβίλλη (αντικαθιστώντας τον Μεντιλίμπαρ) σε μία δουλειά που δεν προχώρησε καθόλου καλά, για πολλούς λόγους.
Ο νέος προπονητής θέλει χρόνο. Δεν ξέρω αν θα γίνει ο "νέος Αλμέιδα" ή αν δεν θα "βγάλει ούτε παρέλαση", δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Σίγουρα όμως θέλει χρόνο, στήριξη και συσπείρωση. Φαίνεται ξεκάθαρα πως η διοίκηση του ΠΑΟ είναι διατεθειμένη φέτος να κάνει υπερβάσεις και σίγουρα αυτές δεν θα πρέπει να μείνουν πίσω επειδή δεν ήρθε ο Σάρρι αλλά ο Αλόνσο. Ο Λατινοαμερικάνος στις δηλώσεις του φάνηκε μετρημένος, ήπιος με στέρεα και σοβαρά λόγια δείχνοντας έτοιμος για δουλειά και έργα, όχι λόγια. Όπως και ο ίδιος είπε όμως θέλει τους πάντες μαζί του, από διοίκηση και staff μέχρι και τον κόσμο. Και έχει δίκιο! Τα χαρακτηριστικά του φαίνεται να ταιριάζουν με το ήδη υπάρχον ρόστερ, το οποίο σαφώς θέλει βελτιώσεις που φαίνεται προς στιγμήν πως θα γίνουν, αλλά αυτό θα χρειαστεί χρόνο για να το μάθουμε.
Θα είναι περίεργο το ξεκίνημα του Παναθηναϊκού φέτος. Αν τα αποτελέσματα είναι αυτά που πρέπει ο Αλόνσο θα πάρει χρόνο, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη και η χρονιά θα κυλήσει με μία σχετική ηρεμία. Αν όχι, έχω την αίσθηση πως το "φάντασμα" του Σάρρι θα πλανιέται πάνω από τον Παναθηναϊκό και αυτό μόνο κακό θα κάνει.
Είναι ο Κωνσταντέλιας το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο του ΠΑΟΚ και της Ελλάδας; Για μένα, είναι...
Δύο λόγια για τον Κωνσταντέλια...
Είναι ο Κωνσταντέλιας το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο του ΠΑΟΚ και της Ελλάδας; Για μένα, είναι...
Φυσικά υπάρχουν πολλοί και καλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές, με μεγάλη χρηματιστηριακή αξία και πολλά περιθώρια εξέλιξης. Ιωαννίδης, Τζολάκης, Γιακουμάκης, Τσιμίκας και πάει λέγοντας, αναφέρω τα ονόματα ενδεικτικά. Αλλά σαν τον Κωνσταντέλια, νομίζω δεν υπάρχει άλλος. Είναι ο πιο μικρός σε ηλικία και ο πιο εξελίξιμος. Αγωνίζεται σε μία θέση που μπορεί να του δώσει πολλά και αν δουλέψει σωστά έχει να δώσει άπειρα πράγματα στο μέλλον.
Το να φύγει από την Ελλάδα δεν θα μου έκανε εντύπωση ρε παιδιά. Αλλά στη Σάλτσμπουργκ; Μην παρεξηγηθώ, μία χαρά ομάδα είναι η Σάλτσμπουργκ, παίζει και Ευρώπη και θα μπορούσε όντας βασικός να αναπτύξει πλήρως την καριέρα του. Όμως, αλήθεια, πόσο καλύτερο είναι το αυστριακό πρωτάθλημα από το ελληνικό και τι πιθανότητες έχει η συγκεκριμένη ομάδα να κάνει πορεία σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό θεσμό. Μόλις διάβασα ότι υπάρχει περίπτωση να γίνει η μεταγραφή, θυμήθηκα εποχές Νίνη και Πάρμα, οι πιο παλιοί σίγουρα καταλαβαίνετε τι λέω; Δεν θα μπορούσε ο "Ντέλιας" να σταθεί στη Serie A σε μία μικρομεσαία ομάδα, να γίνει βασικός και αναντικατάστατος και μετά να του ανοίξουν όλοι οι δρόμοι για να πάει είτε σε μεγαλύτερη ιταλική, είτε σε οποιοδήποτε άλλο top 5 πρωτάθλημα; Προφανώς, μην τρελαθούμε...
Τα χρήματα ήταν πολλά, αλλά για μένα ο Ιβάν Σαββίδης έκανε καλά που αρνήθηκε να γίνει η συμφωνία, με το ok να έχει δοθεί και από την πλευρά του παίκτη. Έχει πολύ δρόμο μπροστά του, μπορεί να λάμψει στον ΠΑΟΚ και να πάρει μία ακόμη μεγαλύτερη μεταγραφή. Υγιής να είναι και τα καλύτερα είναι μπροστά του!
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, είτε ολόκληρου είτε μέρους του χωρίς την ύπαρξη ενεργού συνδέσμου που να κατευθύνει στην παρούσα σελίδα.
إرسال تعليق